آقا جان ! امروز زمانه ی بدی شده . مردم از دین حرف می زنند ،

اما دین دار نیستند ،چون اصل دین را نیافتند .

امروزه بی فرهنگی و بی دینی و نا آگاهی داشتن از باطن دین

اکثر مردم  را از دین حقیقی و محمدی دور کرده. اکثراً نماز می خوانند و

راز نماز را نمی دانند .

اکثراً در ظاهر حجاب دارند و راز خجاب را نمی دانند.

دین ظاهری دارند و از باطن دین بی خبرند .

دشمن امروز از این در سطح ماندن مردم سوء استفاده کرده و

با جنگ نرم رفته رفته در بین افراد ساده لوح و ... نفوذ کرده و

با کمک افرادی شیطان صفت سعی دارد دین غیر حق را در جامعه نشر دهد .

تا با سست کردن عقاید ، مردم را در سطح دین نگه دارد تا از بطن و حقیقت خودشان دور بمانند ......

مولای من! امروز غریبی شیعه بیداد می کند و 

همه فقط ادعا داریم که منتظر شما هستیم .

اما اکثریت ما در زمین طبیعت چنگ زده ایم و ....

نمی دانیم که برای آمدنت باید به آسمان وجودمان چنگ زنیم و

باید خود را بیابیم ،

 باید در خود به فرج شخصی برسیم تا در پی آن فرج عمومی حاصل شود . 

کربلـــــــا  منتظر است

امان از دل زینب (س)   شیعیان ! ناله زنان

در مسیرش    همه ی راه کنید     گل باران

کربلا   ضجّه زنان     زینب از راه رسیــد

اشک چشمان ترش را به تبرّک گیریــــــد  

خاک زیر قدمش برداریــــــــــد

همه بر چشم زنیــــــــــد    سرمه زنان

کربلا می نالد  زینب از راه رسیـــــــــد

همه دلها به زیر قدمش پهن شده

تا پیاده شود از مرکب خود

همه تــــــــــان    بشتابیــــــــــــد 

شعر از ایرانمنش

امام (ع) بری مشی و حرکت ما انسان ها آمده است،

نه فقط برای اعتقاد اگر فرد ، این نور را از امام بگیرد و

حرکت کند به سعادت می رسد

و الّا در ظلمت قرار می گیرد.

اگر کسی حتی به امام نور ، محبت داشته باشد

ولی در عمل، در مسیر زشتی ها قدم بردارد،

در باطن از امام نار تغذیه می شود و

راه باطنی را بر ولایت و عنایت امام نور می بندد.

وقتی در پی ارضای نفس هستیم،

سختی هایی را که می توانست در میدان امتحان و ابتلاء سبب عروج ما شود،

به دست خود کنار می زنیم و در امنیت کاذب نفس می مانیم .

اگر امروز به عقل مستفاد عاشورائیان وصل نباشیم ؛

هرگز نمی توانیم امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشّریف)

را از میان مدعیان دروغین  تمییز دهیم .

گریه بر امام حسین ( علیه السلام) وقتی باعث صعود می شود

که هم مصیبات وارده شده بر امام را ادراک کند و بسوزد و

هم به عشق حسین بن علی (ع) حرکت کند .

وقتی در پی ارضای نفس هستیم،

سختی هایی را که می توانست در میدان امتحان و ابتلاء

سبب عروج او شود، به دست خود، کنار می زنیم

و در امنیت کاذب نفس می مانیم .

اگر تمام کارهای ما بر پایه ی توحید نباشد،

یعنی همان عقل و معرفت به ولایت امام،

انجام آن تنها تنها وضعی، خیالی و توهّمی دارد .

انقباض و گریه به اسماء جلال الهی باز می گردد .

گریه باید منجر به دگرگون شدن وجود شود وجود را منقلب کند .

درد ما این نیست که غرب، در تمام ابعاد وجود ما،

سایه ی شومش را افکنده است!

درد ما این است که ما این سایه ی شوم را

به عنوان نور، پذیرفته ایم و

حیوان مداری غرب را به عنوان انسان مداری شرع،

به کام جان هایمان داده ایم .