در عقدالدرّرر از عبدالله بن عباس است که گفت : " و اما مهدی آن کسی است که زمین را آنگاه که ستم همه جا را فرا گرفته باشد ، از عدل و داد پر می کند و چهارپایان از دست درندگان در امان می مانند و زمین پاره های جگر خود را می اندازد . "  راوی پرسید : " پاره ها ی جگر او چیست ؟ "  گفتند : " مانند ستون از طلا و نقره " و شیخ طوسی در کتاب "امالی " از آن جناب روایت کرده است که فرمود : " در ماجرای حضرت مهدی علیه السلام زمین برا ی او پاره های جگر خود را بیرون می اندازد . "

در کتاب " ارشاد " از شیخ مفید از امام صادق (ع ) روایت است که فرمود : " وقتی حضرت قائم (ع) ظهور کند ، زمین گنجهای خود ظاهر می کند بطوری که مردم گنجها را بر روی زمین می بینند " ( بر گرفته از کتاب شگفتی ها و عجایب دنیا در بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام )

انسان همیشه دنبال آرامش می گردد و به علت اینکه جهل دارد ؛ نتوانسته آرامش واقعی را بیابد ، چون شیطان نمی خواهد انسان به این آرامش درونی دست پیدا کند و می خواهد انسان همیشه در تزلزل باشد و با این تزلزل درون به عالم بالا منتقل شود ، لذا این طلب انسان را زیرکانه رنگ کذایی می زند و آن را آرامش بخش جلوه می دهد و انسان بیچاره هم آن را با حماقت می پذیرد و در خیال خودش با آن آرامش کذایی خوش است و هیچ گاه به دنبال آرامش واقعی نمی گردد ؛ چون شیطان آن را روزی درقالب سنتور زدن ، روزی در خود آرایی خودی ها ، روزی در شرکت جلسات کذایی خوش بودن و رقصیدن .... رنگ زده و به او داده و تا امروز انسان را به دنبال خودش کشانده و می کشاند ؛ تا روزی که او را در بیچارگی تامّ برساند و در عذاب الیم قیامت رها کند .

 تجربه نشان داده ، غیبت کننده دروغ گو هم هست و از غیبت کننده بدتر ، آن شنونده ی غیبت است که دروغ او را باور می کند .

به خاطر دروغی که معاویه گفت و نادانانی که این دروغ را باور کردند ؛

 بغض علی ( علیه السلام ) را  به دل گرفتند و از علی (ع) رو می گرداندند و ..

سلام او را جواب نمی دادند .

از حضرت رضا (علیه السلام ) روایت شده که فرمود : " وقتی حضرت قائم (عج) ظهور کرد و وارد کوفه شد ، خداوند از پشت کوفه یعنی وادی السلام ، هفتاد هزار صدّیق را مبعوث می کند که از اصحاب و یاران او می شوند ."

جمعی از مردگان در رکاب آن حضرت حاضر می شوند ، چنانکه شیخ مفید در کتاب " ارشاد " فرموده است که : " بیست و هفت نفر از قوم موسی و هفت نفر اصحاب کهف و یوشع بن نون و سلمان و ابودجانه و مالک اشتر ، از یاران آن جناب خواهند بود که در شهرهای مختلف حاکم می شوند ."

با ندای جبرئیل به مؤمن در قبرش خواهند گفت که : صاحب تو ظهور کرد پس اگر می خواهی به او ملحق شو و اگر می خواهی در جای خود بمان .

در بحار از بهاء الدین علی بن عبد الحمید از حضرت علی (علیه السلام ) روایت کرده که : "خداوند اصحاب کهف و سگ ایشان را مبعوث خواهد کرد ."

(بر گرفته از کتاب : شگفتی ها و عجایب دنیا بعد از ظهور امام زمان علیه السلام )

دام و بند توی دنیا فراوانه ؛ تو همیشه سعی کن از کنار آن دام ها خیلی با احتیاط عبور کنی و اگر روزی تصادفا پایت روی یکی از آن بندها قرار گرفت ؛ تو باید جوری ماهرانه پا به پا شوی که به پایت گره نخورد و........... راه فراری برای تو باز باشد !!

تک تک ما انسانها در روی زمین آمده ایم و مأموریتی داریم که باید آن را به انجام برسانیم. حال عده ای این مأموریت را به نحو احسن انجام می دهند و می روند و عده ای هم در این مأموریت لنگ می زنند و مأموریت را ناتمام می گذارند و می روند.

 خداوند مهربان تمام اسماءو صفات خود را در بطن و درون انسان ریخت ؛( که آنها دارایی و سرمایه ی وجودی انسان هستند) خداوند آن دارایی را به ودیعه و به امانت در اختیار انسان نهاده و به او اختیار داده تا به اختیار خودش، راهش را انتخاب کند ؛ لذا او را به زمین آورد و هبوط داد تا این بذرهای بالقوه ی وجودش را دراین زمین بپروراند واز قوه به فعل برساند و ثمره اش را در عالم بالا ببیند  .

یعنی انسان آمده تا آن صفات درونش را با برخورد با تضادهای دنیا از خود بروز دهد .به عنوان مثال: در هنگامی که در صحنه ی نزاع و کشمکش و عصبانیت قرار می گیرد ؛ باید در مقابل این خشم وغضب درونش استقامت ورزد و خشم خود را قورت دهد تا اسم عفو الهی که در درون او بالقوه گذاشته شده ، از او ظهور کند (به فعلیت برسد ) و او متخلق به اسم "عفوّ" خدا شود و به همین گونه کم کم باید با صبر در مقابل مشکلات به اسم صبر و به تمام صفات الهی و انسانی متخلق شود تا به انسانیت تامّ برسد. 

حال عده ای آن اسماءالهی را با مجاهده ی علمی و عملی در خود می پرورانند و با درجه و رتبه ی بالای انسانی این مأموریت را به پایان می رسانند و بعد منتقل آن دنیا می شوند و در بهشت و زیبایی ها ی بهشت کیف می کنند و عده ای هم این امانت الهی را در خود دفن می کنند و نه در دنیا از آن بهره ای می گیرند و نه در آخرت .

پیداست که جرم خیانت کردن به این امانت الهی  بسیار سنگین است و فردا در آتش و عذاب ندامت و پشیمانی ... و ناله ی واحسرتا  !  

تمام علوم در زمان حضرت قائم (علیه السلام )بیرون می اید . چنان که قطب راوندی در " خرایج " از امام صادق (علیه السلام )روایت کرده است که فرمود : " علم ، بیست و هفت حرف است . تمام علومی که پیامبران آورده اند دو حرف است و مردم بیش از این دو حرف را نشناختند . پس زمانی که قائم ما (علیه السلام )خروج می کند بیست و پنج حرف را در میان مردم منتشر می کند .( شگفتی ها و عجایب دنیا در بعد از ظهور امام زمان (عج ) ) .

بار الها ! رهبر ما از گزند دشمنانش حفظ فرما 

 مرز و بوم مسلمین را از ورود دشمنان محفوظ فرما 

بار الها 1 در ظهور منجی عالم ، کمی تعجیل فرما

فوت یاران امام عصر (عج) را اندکی تعطیل فرما  !

شعر از ایرانمنش

بسم الله الرحمن الرحیم

آیین نامه را فقط برای قبولی نمی خوانی ؛ بلکه بعد از قبولی در آیین نامه ، تازه به تو اجازه می دهند که وارد عمل شوی و به آنچه آموخته ای ، عمل کنی . تو در فقه ، نماز را برای این نمی خوانی که به تو پاداش دهند ؛ بلکه بعد از قبولی نماز ، تازه به تو اجازه می دهند که حرکت در وجود را آغاز کنی و آنچه در نماز خواندی را عمل کنی . وقتی تو آیین نامه ی نماز را خواندی و به آن عمل کردی ؛ با این عملکرد ، نماز در وجودت اقامه می شود ؛ در قران بارها خواندی که می فرماید : " و اقیمو الصلوه و .. "  قران می فرماید نماز را اقامه کنید ؛ یعنی قران از ما اقامه ی نماز را می خواهد ، نه فقط یک خواندن صوری ! کسی که در خارج از نماز به آنچه خداوند از او خواسته عمل کند ؛ قطعا در نماز عروج دارد و نماز ظهر او با نماز عصرش یکی نیست ؛ یعنی در نماز عصر عروجی بالاتر دارد . تمام نماز گزاران در شکل ظاهری نماز با هم فرقی ندارند ، فقط عمل است که آنها را از هم جدا می کند و عمل است که یکی را عروج می دهد و دیگری با عمل نکردن ،سالها در همین رتبه ای که هست متوقف می ماند و بالا نمی رود .   

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر آنچه را بر دیگران می پسندی  را بر خود نمی پسندی و

آنچه برای بچه ی خودت روا می داری را بر بچه ی همسایه روا نمی داری .

به ایمان و مسلمانی خود شک کن و مسلمانی را از سر بگیر و  مسلمان شو !

انسان دو بعدی است یعنی دو خود دارد ،یک خود دانی و جسمانی که این جسم ماست و یک خود عالی و روحانی که روح و جان ماست . جسم با خوردن غذای مسموم  ، آلوده و مریض می شود و روح هم با خوردن غذای حرام و فاسد بیمار می شود . اگر جسم من مسموم شود و من متوجه این مسمو میت نشوم ، کم کم سم وارد خونم می شود و الوداع .... جسمم در خاک دفن می شود و عمر من به پایان می رسد .

اما اگر سم و غذای حرام به روح و جان من وارد شود و من متوجه این بیماری درونم نشوم ؛ کم کم ایمان و نورانیت جان من کاسته می شود و روح من حیاتش را ا دست می دهد . روح نمی میرد ، بلکه در قبر تن  اسیر می شود و ابدیتش خراب می شود ؛ چون جسم اگر بمیرد و در خاک رود ، فوقش عمر صد ساله ی او به پایان می رسد ، اما اگر روح حیات طیّبه اش را از دست دهد ، به ناچار در هوی و هوسها و خواسته های جسمانی اسیر و دفن می شود و انسانیتش را از دست می دهد و فردای قیامت انسان محشور نمی شود بلکه به شکل حیوان اهلی حیوان وحشی و درنده محشور می شود، که پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله وسلّم ) می فرمایند :  " فردای قیامت بعضی از امت من به شکل یک یا چند حیوان محشور می شوند که بوزینه ها  از آنها زیباترند .  

تو با اندیشه ات زندگی می کنی و با اندیشه ات می میری و در خاک دفن می روی و فردای قیامت هم با اندیشه ات زنده و محشور می شوی .

پس امروز اندیشه ات را در یاب و آن را الهی کن . چون تو هرچه که در اندیشه داری ؛ به سوی همان هم حرکت می کنی . اگر اندیشه ی تو الهی باشد تو انسان محشور می شوی ؛ اما اگر اندیشه ی تو شیطانی باشد ؛ تو شیطان محشور می شوی .

وقتی به شیشه ی عطر دست می زنی و با همین دست برای میهمان چای می ریزی ؛ ناخود آگاه فنجان و طعم چای هم بوی عطر به خود می گیرد .

انسانی که با عطر ولایت وجودش خوشبو ست ؛ با هر کس که برخورد می کند ؛ آن عطر را به آنان هم منتقل می کند و خواسته و ناخواسته وجود آنان هم معطر می شود .

برای همین گفته اند ، دیدن عالم ربّانی عبادت است ؛ چون نور ولایت را به شما هم منتقل می کند .

رهنمودهای امام علی (علیه السلام ) به من و شما

کسی که با خویشتن بدی کند ، از او توقّع خیر ( برای دیگرن ) نیست .

عجب دارم از کسی که گمشده اش را می جوید ، در حالی که همانا خویشتن را گم کرده و در طلب آن نیست .

انسان اگر یک یا چند مرتبه مشغول یک گناهی شود ؛ بعد به وسیله ی یک کتاب آموزنده یا یک دوست مهربان و دلسوز متوجه گناهش شود و بخواهد برگردد و توبه کند ؛ چون هنوز ایمان او به طور کامل از وجودش نرفته و هنوز به آن گناه عادت نکرده ؛ خداوند مهربان او را می پذیرد و توبه اش را قبول می کند . چنین شخصی به مانند فرشی می ماند که قسمتی از گره های آن از بین رفته ولی هنوز تارو پودش سالم است و می شود دوباره باز سازی شود  . اما گاهی اوقات انسان یک گناهی را پی در پی تکرار می کند تا آنجا که آن گناه ملکه ی او می شود و او آن قدر به آن گناه عادت می کند که حتی شیطان هم از او بیزار می شود و دیگر حتی قیامت را هم منکر می شود . چنین شخصی به مانند فرشی می ماند که نه تنها تمام گره هایش به مرور زمان ریخته ؛ بلکه تاو پودش هم پوسیده و دیگر نمی شود آن را تعمیر و باز سازی کرد .

سر سفره ای که غذای لذیذ گذاشته اند و تو به علت اینکه معده ات خراب است نمی خوری ؛ چون می دانی اگر بخوری به معده ات ضرر رساندی ،

اما خیلی راحت سر سفره ی گناه می نشینی و با اینکه می دانی به روح تو ضرر می رساند و

فردا آبروی تو را در نزد حق تعالی می برد راحت گناه می کنی و

هنوز به این باور نرسیدی که فردای قیامت این گناه روح تو را زشت می کند .  ( بر گرفته از وبسایت : به خانه ی خضرای وجود خوش آمدید)

بسم الله الرحمن الرحیم

نور خدا ! نور وجود سیّده عذرا شده

عالم معنا همه زهرا شده  

فاطمه  ای  ام ابیها  زتو  عظمی کجاست

چون که پدر احمد و کرسی ز تو پیدا شده

عرش زخسار تو حیران شده

جمله ملائک  همه شیدا شده

 خلقت صدیقه زنور خداست

چون به هو الاول و الاخر همه بینا شده

او خبر از ما سوی الله دهد

 طاهره الزکیه  اول و یکتا شده

روح نبوت به بر فاطمه است

 گرچه در این بین ، حرّه انثی شده

 هر نگهش لؤلؤ و مرجان به سماء می دهد

 درّ وجود از صدف دهر مبرّی شده

شعر از ایرانمنش

شهادت حضرت زهرا ( سلام الله علیها ) برجمع عاشقان حضرت تسلیت باد

 تو وقتی می خواهی شیر را به ماست تبدیل کنی ؛ اول آن را بر روی حرارت آتش می گذاری و بعد آن را از روی حرارت برمی داری و حرارتی که به آن داده ای را پس می گیری و در مابقی حرارتی که در شیر مانده ؛ شیر باید برای گردیدن و تبدیل شدن و از این حالت به آن حالت در آمدن ، مجاهده کند . یعنی باید آن نفس های آخری خود را حبس کند و گرما و فشار و عرق ریختن ها را در زیر آن پوششی که دارد را تحمل کند و چند ساعتی را سکوت و صبر کند و تسلیم باشد تا بعد از آن رهایی به تکامل برسد و به ماست تبدیل شود .

حرارت و گرمی اولیه که که به سالک داده می شود تا او را به عالم بالا ، بالا ببرند ؛ در ابتدا خیلی صبر و تحمل می خواهد ، چون در هر میدان امتحانی او را به مصیبت و بلایی مبتلا می کنند تا صبرش زیاد شود و وجودش اشتداد یابد و فجورها یک به یک از وجودش بریزد و طیب و طاهر شود . بعد از اینکه با گرمی مشکلات وجودش به پختگی رسید و صبر در او ملکه شد ؛ وجودش وسعت می گیرد و مس وجودش به طلا تبدیل میشود و در این گشتن و تبدیل شدن او به اطمینان و سکون می رسد و در این رهایی ازخود به فوز و رستگاری می رسد .   

تو وقتی عطسه می زنی ؛ دستمال می گیری تا ویروس را منتقل نکنی ، اما در طی روز چقدر حرفهای بد می زنی و از طریق زبانت ، ویروس بد را به دیگران منتقل می کنی و با یک غیبت ، یک مجموعه منفی بافی ایجاد می کنی .

اگر ما خودمان را تربیت کنیم ؛ خود بخود تربیت دیگران هم حاصل می شود . 

آنچه شما عمل می کنید را دو ملک می نویسند و حساب می کنند . یعنی شبانه روزی چهار ملک ، دوتا صبح تا شب و دوتا شب تا صبح ؛ مرتب دارند ؛ اعمال تو را می نویسند ، از دست تکان دادن گرفته ... تا نیّات تو را می نویسند و فیلم برداری و صدا برداری می کنند . حال این ملائکه ای که صبح امدند و کارهای خلاف تو را دیدند و نوشتند ، ملائکه ی بعدی که شب می آیند، از آن کارهای خلاف تو خبر ندارند . یعنی خداوند که ستار العیوب است ، کارهای خلاف تو را از دید این ملائکه ای که جدید آمدند ؛ می پوشاند و آن ملائکه که جدید امدند ، نمی دانند تو چگونه شخصی هستی و چه شخصیتی داری ؛ وقتی اعمال تو را دیدند ، بعد می فهمند تو کیستی ؟

 اگر به ما سفاش شده که نماز صبح را زودتر بخوانیم ؛ برای این است که هم دو ملکی که شب بودند آن را می نویسند و هم دو ملکی که برای نماز صبح می آیند ؛ آن را می نویسند .

هیچ کس بی حرکت نیست ؛ ما دائما در حرکتیم ، اما جهت حرکت ما را خودمان باید تعیین می کنیم . توجه و دلبستگی ماست که به ما جهت می دهد که کجا می خواهیم برویم . روح من هر جا را نیت کند و در نظر بگیرد که می خواهد به آنجا برود ؛ رفتارش را تنظیم می کند تا به آنجا برسد .پس قوام به نیت و توجه تو است .

خداوند وقتی خیر کسی را بخواهد ؛ یک نکته ی نورانی توی دلش می اندازد ،یک قسمت فطرتش را مکشوف می کند ؛ بعد گوشه ی چشمش را باز می کند . یک گوشه ی فطرت اگر حجابش کنار رود ؛ نورش بیرون می زند . وقتی هی فطرت شکوفا و شکوفاتر شد ،آن وقت آنچه در عالم ذر به تو نشان داده اند را می بینی . ( آیت الله مصباح یزدی )

برای پخت غذا حرارت متناسب با آن نیاز است . نخود آش هرگز با حرارت شمع پخته نمی شود ؛ بلکه آتش بالاتری را می طلبد .

برا ی بارور شدن اندیشه ،حرارت بالایی نیاز است ، به نام عشق ! 

 البته منظور ما از عشق ، عشق حقیقی است نه مجازی !

اگر در صفی کسی از آخر صف جلو بیاید ؛ خشم همه را به دل گرفته ، وقتی شب به خانه می آید ؛

می بیند حالش خوب نیست و قلبش سنگین است چون هیچکس به خاطر این کارش او را دعا نمی

کند هیچ ، بلکه بر او خشم می گیرد و این خشم بر دل او سنگینی می کند و خودش هم نمی داند ، چرا حالش خراب است .

زنبور عسل روی هر چیزی نمی نشیند ؛ توی گلزار ها می رود و هم نشین گل ها می شود ؛ به همین خاطر محصولش یک ماده ی شفا بخش مثل عسل است .

 ما آدم ها اگر هر جایی نرویم و با هر کسی ننشینیم ؛ نگاهمان شیرین می شود ، رفتارمان شیرین می شود مثل عسل !

اگر یک آدم بیمار گونه هم کنارمان بنشیند ؛ او هم بیماری اخلاقی اش مداوا می شود . ( حجه الاسلام رنجبر )

عالم به علمش دست می گیرد و بلند می شود ؛ ثروتمند به ثروتش و قدرتمند به قدرتش .

وهر سه هم در علم و ثروت و قدرت زمین می خورند ؛ اما عاشق در عشقش زمین می خورد و

با دست گرفتن به عشق بلند می شود و رشد می کند .

چون این زمین خوردن او عین بالندگی اوست . ( برگرفته از وبلاگ به خانه ی خضرای وجود خوش آمدید )

عشق خریدنی نیست ؛ بلکه بدست آوردنی است . عشق را نمی شود خرید ، بلکه باید به عشق برسی و به عالم عشق باید وارد شد .

عالم عشق یک عالم حقیقی و واقعی است نه وهمی . خداوند مهربان تمام انسان ها را به واسطه ی عشق خلق کرده و به واسطه ی عشق می پروراند و به واسطه ی عشق هم دوست دارد این اشرف مخلوقات را به جایگاه بلند انسانی و به آرامش در بهشت برساند .