شهادت حضرت امام صادق (علیه السلام )

بر تمامی مسلمین جهان تسلیت باد

آخرین عذاب آسمانی که به شهادت قران کریم نازل شد ؛ عذابی بود که اصحاب فیل را در سال 53 قبل از هجرت هلاک نمود (عام الفیل) . در زمان حیات پیامبر اکرم صلی الله علیه واله وسلم خداوند وعده فرموده مادامی که تو در میان آنها هستی عذابی نازل نخواهد شد. " وما کان الله لیعذّبهم و انت فیهم..." (سوره انفال آیه 33)پس از آن نیز وعده ای مبنی بر نزول عذاب آسمانی در قران و روایات دیده نمی شود و عذاب دنیایی ظالمین عذابی است که به دست مؤمنین بر آنها نازل خواهد شد . " قاتلوهم یعذّبهم الله بایدیکم ..."( سوره توبه آیه 14)

هرچند علم نزول عذاب های آسمانی مختص خداوند است . در سوره فتح آیه 25 فرموده :" زمانی بر یک شهر عذاب می فرستیم که گروههای مؤمن و کافر از هم جدا شده باشند" . ظاهرا اختلاط مؤمنین و کافرین در شهرها نیز تا زمان ظهور ادامه خواهد داشت و عذاب های نازله بر ظالمین تماما زمینی است که از آستین مؤمنین بیرون آمده است و آن عذاب وعده داده شده ی الهی برای ظالمین خواهد آمد ." انشاءالله "

تاریخ انسان از زمانی آغاز می شود که انسان با شعور پا در عرصه هستی خدا می گذارد که به عالم "ذر" معروف است . اولین اقدام انسان در عالم عقد پیمان عبودیت و ربوبیت بین او و خدای خودش بود.

"واذ اخذ ربّک من بنی آدم من ظهورهم ذرّیّتهم و اشدهم علی انفسهم الست بربّکم قالوا بلی شهدنا " (سوره اعراف آیه 172)

آن زمان که پروردگارت از پشت بنی آدم فرزندانش را بیرون کشید و از آنان شهادت گرفت که آیا من پروردگار شما نیستم ؟ همگی گفتند : بلی گواهی می دهیم .

این آیه تأکید بر این دارد که همه ی بنی بشر این پیمان را پذیرفته و به آن شهادت داده اند . این امر نشان می دهد که شرایط عالم "ذر" بر خلاف عالم دنیا طوری بوده که کسی نمی توانسته شهادت ندهد . یعنی حجابی در کار نبوده تا انسان دچار توهّمات و غفلت شده و نتواند حقیقت روشن ربوبیت خداوند بر بندگانش را ببیند . 

این پیمان از آن جهت گرفته شد تا روز قیامت مردم نتوانند بگویند ما از این امر که باید ربوبیت تو را بپذیریم غافل بودیم .

همان گونه که برای روشن کردن لامپ ،هم باید برق باشد ؛ هم باید کلید برق را بزنی ؛ برای روشن کردن لامپ وجودت ، هم باید برق ایمان باشد و هم باید کلید عمل به واجبات را بزنی .

ایمان و عمل صالح ،مکمل یکدیگرند. هرچند تو در تقویت ایمان بکوشی ؛ عمل تو زیباتر و نورانی تر می شود و هر چه عمل تو زیباتر و نورانی تر شود ؛ مرتبه ی ایمان تو بالاتر می رود و به همین گونه ....

با دو بال ایمان و عمل جلو می روی تا نور یقین در وجودت روشن می شود و به اولین مرتبه ی یقین که علم الیقین است ؛ دست پیدا می کنی و آنچه را که تا دیروز برایت مجهول مانده بود را معلوم می یابی .

پیامبراکرم (صلی الله علیه واله وسلم ) فرموده اند : " انا و علیّ ، ابوا هذه الامه ؛ من عرفنا فقد عرف الله و من انکرنا ، فقد انکرالله عزوجلّ "

من و علی دو پدر این امت هستیم ؛ هر که ما را بشناسد ، خدا را شناخته و هر که منکر ما باشد ، خدا را انکار کرده است . (بحارالانوار، ج26)

امام صادق (علیه السلام ) می فرماید :امام نشانه ای بین خدای تعالی و خلقش است ؛ کسی که او را بشناسد مؤمن و کسی که او را انکار کند ، کافر است .

هر آنچه برای انسان لذت آور نباشد ؛نمی تواند توجه او را به خودش جلب کند . توجه انسان به چیزی جلب می شود که به آن علاقه داشته باشد و انسان به چیزی علاقه و میل دارد که با درونش سنخیت داشته باشد . اگر کسی ، هم سنخ و هم رنگ آنچه در درون خود دارد را در بیرون نیابد ؛ هرگز به طرف چیزی جذب نمی شود و از کنار همه ی اشیاء و موجودات و .... با بی تفاوتی می گذرد و بودن و نبودن آنها برایش علی السویه است ؛ نه وقتی آنها را بدست می آورد، خوشحال می شود و نه وقتی آنها را از دست می دهد ،ناراحت می شود .

اگر تو مبادی و میل خود را از دنیا بگردانی ؛ به جای آن به معقولات و حقایق وجودت ، میل پیدا می کنی . چون معقولات وجودی و حقیقی هستند و با وجود تو هم سنخ اند و وجود انسان ، تشنه ی آن حقایق است . انسان امروزی به دلیل مشغولیتش در دنیا ، دید و زاویه ی دید او در آلات و ابزار دنیوی می چرخد و فقط جلوی پای خود را می بیند و به محضی که آن ابزار را بدست می آورد؛ شاد می شود و وقتی آنها را از او می گیرند ، افسرده و ناراحت می شود . 

اما انسانی که در وجودش به دنبال معقولات است ؛ در هر جا که یک حقیقت معقولی را بیابد ، به سرعت به طرف آن جذب می شود و از آن اثر می گیرد و با آن مأنوس می شود و به آرامش می رسد.

همان طور که حقیقت قران اگر بر کوه نازل شود ، آن کوه متلاشی می شود ، محبت علی (علیه السلام ) هم اگر بر کوه عرضه شود ، متلاشی خواهد شد :

" لو احّبنی جبل ، لتهافت " بنابر این دوستدار امیرالمؤمنین (ع) به دلیل وزین بودن محبت آن حضرت ، گناه نمی کند و به همین دلیل از رسول اکرم (صلی الله علیه واله وسلم )روایت شده است :

 "حبّ علی بن ابی طالب حسنه ، لاتضرّ معها سیّئه و بعضه سیّئه ، لاتنفع معها حسنه "

دوستی علی بن ابی طالب ، حسنه ای است که با وجود آن گناهی زیان نمیرساند و بغض او گناهی است که با وجود آن ، هیچ حسنه ای سودی نخواهد بخشید .

کنت کنزا مخفیّا ، فاحببت ان اعرف ، فخلقت الخلق لکی اعرف "

گنجی مخفی بودم که دوست داشتم شناخته شوم ، پس خلق را آفریدم تا شناخته شوم .

بحار الانوار ، ج84

خوراک بدن انسانها ، طعام است

و خوراک جان انسانها ، اطعام کردن است

امیرالمؤمنین علی (علیه السلام ) فرموده اند :

"من اراد منکم ان یعلم کیف منزلته عندالله ، فلینظر کیف منزله الله منه عند الذنوب ؛

کذلک منزلته عندالله تبارک و تعالی ".  (بحارالانوار ، ج67،ص18)

کسی که می خواهد بداند منزلت و مقام او نزد خدا چگونه است ، پس ببیند منزلت و مقام الهی به هنگام گناه در نظر او چگونه است ؛ رتبه و مقام او هم نزد خدا همان طور است .

پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله وسلم ) فرمود:

هرگاه خداوند بنده ای از امت مرا دوست بدارد ، محبت او را در دل برگزیدگان و ارواح فرشتگان خود و سکان عرشش می اندازدتا او را دوست داشته باشند ؛ پس او واقعا محبّ خداوند است ؛ خوشا به حال او ! سپس خوشا به حال او ! و برای او در روز قیامت شفاعت خواهد بود .

" انّ الذین امنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودّا "

(سوره مریم ، آیه 96)

کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند ،

به زودی خدای رحمان برای آنها محبتی (در دل ها ) قرار خواهد داد .

در زمانهای دور در سقیفه عالم دینی از بشر گرفته شد تا بشر انسان نشود ،لذا بشریت در سطح دین ماند و هرگز عمق دین و عالم دینی خود را نشناخت و چون نشناخت نتوانست انسان شود و با امامش معیت پیدا کند و چون معیت با امام (ع) پیدا نکرد ، نتوانست با امام(ع) همراه شود . برای همین تا امروز امام (ع) غریب و مظلوم مانده و در پشت پرده ی غیبت است .

خداوند حقیقت امام(ع) را در بطن انسان قرار داد ؛ تا انسان با سیر انفسی به امام (ع) وجودش برسد . اما سقیفه با مکر و حیله شخصیت امام (ع) را در پرده گذاشت و این سیر انفسی را از بشر گرفت و بشریت را مشغول سیر در آفاق کرد . لذا اکثریت ما سیر آفاقی داریم نه انفسی . به این ترتیب شخصیت امام (ع) در سقیفه کشته شد و امام علی (علیه السلام ) مظلوم و غریب ماند و در محراب کوفه این مظلومیت امام (ع)به نمایش گذاشته شد و همگان دیدند که علی (ع) مظلوم کشته شد ، ولی عمق این مظلومیت را نفهمیدند و همچنین

..با ادامه مطلب با ما همراه باشید ..  

لطفا برای خواندن ادامه مطلب به خانه ی خضرای وجود رجوع کنید

در بهشت آنچه را بخواهیم می شود

اما در دنیا آنچه می شود را باید خواست

هیچ گاه ظاهر زندگی دیگران را با باطن زندگی خود قیاس نکن

در حقیقت وداع ما با ماه مبارک سلام و ورود به عالم برتر است برای شخصی که به آرزوهایش رسیده و

می رود که آن ها را ظهور دهد ؛ 

عید فطر بر میهمانان سفره ی ملکوت ، مبارک

حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و اله وسلم ) می فرمایند : کسی که به خاطر خدا وند یک روز روزه می گیرد ، خداوند او را به اندازه ی هفتاد سال از آتش دوزخ دور می سازد ؛ و در نهایت نهایت در خصوص مقام معنوی روزه داران در بهشت می فرمایند : در بهشت دری است به نام " ریّان " و روزه داران در روز قیامت از آن داخل می گردند . گفته می شود : روزه داران کجایند ، پس ایستاده می شوند و کسی عیر از ایشان داخل نمی گردد و چون داخل شوند ؛ در بسته می شو و هیچکس از آن وارد نمی شود .

روایت دارد که هر قلبی در آن نور وجود دارد . وقتی کسی گناه می کند یک نقطه ی تاریک در آن قلب پیدا می شود، اگر توبه کند آن نقطه تاریک می رود ، ولی اگر توبه نکند و دوباره گناه کند ، آن نقطه ی تاریک بیشتر می شود و خدای نکرده اگر بیشتر گناه کرد ، تاریکی بیشتر و بیشتر می شود تا اینکه آن سیاهی تمام روشنی قلب را از بین می برد .

امام صادق (ع) می فرمایند : کسی که مؤمنی را افطاری دهد ، کفاره یک سال گناه او شمرده می شود ، و کسی که دو مؤمن را افطاری دهد ، بر خداوند است که او را وارد بهشت سازد .