بسم الله الرحمن الرحیم

جز این نیست که از مال تو ، آن مقدار برای توست که برای آخرتت پیش فرستاده ای ؛ و آن چه را که (اندوخته ای ) و باقی داشته ای ، برای وارث است . ( علی علیه السلام )

انسان همیشه مشغول کاری است که برایش مهم است و شما هر روز کاری را انجام می دهید که برایتان مهم است . نگاه کن ببین چه کاری برایت مهم است کار دنیایی یا آخرتی ؟ امروز همان را برایت ثبت می کنند و فردای قیامت هم همان را می آورند که امروز برایت مهم بوده ؛ پس ببین روزانه از خواب که بلند می شوی تا غروب دنبال چی هستی و تلاش تو بیشتر برای رسیدن به دنیاست یا آخرت ؟ همان را که امروز خواستی ؛ فردای قیامت با همان محشور می شوی .

کسی که در راه خدا حرکت کند ؛ خداوند مهربان راه درست را جلویش می گذارد و

به بن بست نمی رسد ؛ چون خدا قدرت تشخیص را به او می دهد .

جهان روحی دارد و کسی که بتواند آن رو ح را درک کند ،می تواند زبان همه چیز را بفهمد.

دنیا نقد است و آخرت نسیه !

اکثریت ما نقد را بهتر می پسندیم تا نسیه را

و برای نقد بهتر کار می کنیم تا برای نسیه !!

خداوند متعال به سه طریق به دعا جواب میده 

میگه آری و آنچه را می خواهی به تو میده

میگه نه و چیز بهتری بهت میده 

میگه صبرکن و بهترین را بهت میده 

اگر روزی حاجتت رو نگرفتی ؛ ناراحت نشو ! چون خدای مهربان اون رو برای بعد ذخیره کرده و الان مصلحتت نیست که بهت بده . یا هم بلایی که دارد به سمت تو می آید را به واسطه ی آن دعا ، از تو دور می کند و تو متوجه نیستی ؛ در عوض شکر ، کفر می گویی .

بدیهای زبان :

ما با بیهوده حرف زدن و بیجا حرف زدن در عرصه زبان هویت انسانی مان را از دست می دهیم و لذا حرف نه تنها سودی به ما نمی رساند ؛ بلکه ضرر هم دارد ، مثل غیبت کردن (حجه الاسلام غیاث)

کسی که علم دارد ؛ عالم است اما کسی که درک  دارد مدرک است . با علم تو دانا می شوی ؛ اما با درک تو دارا می شوی . کسی که بدنش سوخته و فریاد می زند و می گوید که درد دارم ؛ اندازه ی درد او را تو درک نمی کنی ، فقط علم داری که سوختن ، سوزش و درد دارد ؛ اما دیگر بیشتر از این را نمی توانی درک کنی ؛ اما وقتی بدن تو هم مثل او در آتش سوخت و از درد بیقرار شدی ؛ وجود تو مدرک می شود و آن درد را می چشی .

انسان با هر از دست دادنی وجودش اشتداد و وسعت می گیرد و بزرگ می شود و بینش و دیدگاه او عوض شده و وجودش باز می شود و به درک بالا می رسد و خدا را همه کاره می بیند و خودش را هیچ کاره ، لذا همه ی کارها را به او واگذار می کند ؛ نه فقط زبانی بلکه واقعا در وجودش به این ادراک رسیده که آنچه خدا برایش پیش آورده و می آورد ؛ مشیّت خداست و مصلحت اوست لذا با رضایتمندی آن را می پذیرد و در کار خدا دخالت و اظهار نظر بیجا نمی کند ؛ بلکه در آن صبر می کند و بدنبال این صبرش خداوند به او پاداش میدهد و وجود او را لطیف تر و مدرک تر از قبل می کند و او با این لطافت روح به عالم ملکوت راه پیدا می کند .

در تفسیر عیّشی از امام صادق (علیه السلام )روایت شده است که در تفسیرآیه ی شریفه ی " وله اسلم من فی السموات و الارض طوعا و کرها و الیه یرجعون " (سوره آل عمران آیه 83)

فرمود : " هرگاه حضرت قائم ما خروج کند ، زمینی نمی مان مگر آنتکه در آن شهادت "لااله الّاالله و انّ محمدا رسول الله " را در آن ندا کنند ."

و نیز از حضرت کاظم(علیه السلام ) روایت شده که فرمود:" آن آیه در حق قائم علیه السلام نازل شده است ، زیرا که او یهود و نصاری و ستاره پرستان و زنادقه و کفار را از مغرب و مشرق زمین بیرون می آورد . پس اسلام را بر آنها عرضه می کند و هر کس با میل و رغبت اسلام آورد او را به نماز و زکات و آنچه مسلمان را به آن امر میکند امر می فرماید ؛ و به دستور خداوند بر او واجب است که هرکس اسلام نیاورد گردنش را بزند تا اینکه در مشرقها و مغربهای زمین کسی نماند مگر اینکه موحّد و یکتاپرست باشد.

قران در وجود تو ریخته شده و غذای روح تو است . با عمل به قران ، وجود تو بارور می شود و رشد می کند . تو در هر لحظه ی زندگیت در هر میدانی ، تکلیفی داری که باید آن را انجام دهی . تو فقط به تکلیفت عمل کن ؛ و دیگر به نتیجه ی آن کار نداشته باش . تو فقط نیت و انگیزه ات را از انجام آن کار الهی کن و چون خدا گفته ، آن را انجام بده ، دیگر نتیجه اش با خدا !  و یقین داشته باش او به بهترین نحوی آن را درست می کند و بهترین مصلحت را در آن قرار می دهد .  مثلا در وقت اذان ، تکلیف تو این است که نماز بخوانی ؛ اما اگر در این حین ، طلبکار آمده و پولش را می خواهد ؛ اینجا دیگر تکلیف تو نماز اول وقت نیست ،اینجا تکلیف تو این است که اول بدهی ات را بپردازی ؛ بعد نماز بخوانی . بله نماز خواندن در وقتش خوب است ؛ اما اینجا پرداخت بدهی ات در اولویت قرار دارد . یا گاهی تو تکلیف داری به جای خواندن نماز شب ؛ بالای سر بچه ی مریضت بنشینی و او را مداوا کنی . پس عمل به قران در میدان های مختلف فرق می کند ؛ مثلا امروز تو تکلیف داری قران را بیاموزی و فردا بعد از آموختن تکلیف داری آن را به دیگران هم بیاموزی و گاهی هم تکلیف تو این است که به جای شرکت در مجلس ختم انعام در خانه بنشینی و از به انحراف رفتن جوانت جلوگیری کنی . پس تو در هر میدانی تکلیف و وظیفه ای داری ؛ خودت باید بسنجی که کدام  در الویت قرار دارد .

بسم الله الرحمن الرحیم

دوراندیش کسی است که از آنچه در دست اوست (و از فرصت و امکان موجودش ) بهره گیرد ، و کار امروزش را به فردا نیفکند . (امام علی علیه السلام )

گنجی شافعی از حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و اله وسلم ) روایت کرده است که در احوال حضرت مهدی علیه السلام فرمود :" آن حضرت با اصحاب خود مشغول نماز صبح است که حضرت عیسی علیه السلام فرود می آید . پس حضرت بگونه ای برمی گردد تا حضرت عیسی ، پیشوا شود ، پس حضرت عیسی ، دو دست خود را بر کتف حضرت مهدی (عج) می گذارد و می گوید :شما

 مقدم شوید ."   و در کتاب " کمال الدین " از امام باقر علیه السلام روایت است که سیرت اوصیاء پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم ) را می فرمود و چون به آخرین آنها رسید فرمود : " دوازدهم کسی است که عیسی بن مریم در پشت سر او نماز می خواند ." (بر گرفته از کتاب شگفتی ها و عجایب دنیا در بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام )

بچه ی شش ماهه ای که هنوز دندان ندارد ؛ در وهله ی اول چون معده ی او نمی تواند گوشت را هضم کند ؛ باید عصاره ی گوشت را به شکل سوپ به او بخورانند ، بعد که معده ی او آماده شد و دندان در آورد ؛ می تواند کباب هم بخورد .

انسان در وهله ی اول که هنوز در وجودش دندان متناسب با غذای انسانی را ندارد و وجودش نمی تواند عشق واقعی را هضم و ادراک کند ؛ در ابتدا خدا یک عشق مجاز ی را در مقابل او قرار می دهد تا با چشیدن این عشق پایین و این خوشی و لذت نازله وجودش آماده شود برای چشیدن آن عشق حقیقی . یعنی با این عشق نازله وجودش آماده می شود و می تواند آن جذبه و عشق بالا را هضم و ادراک کند و به عالم عشق واقعی وارد شود .  

مردم دو ( گروه) جوینده اند: طالب و مطلوب ؛پس آن که دنیا طلب کند ، مرگ او را طلب کند تا او را از دنیا برون برد ؛ و آن که آخرت طلب کند ، دنیا او را طلب کند تا (وی) روزی خویش را از آن کامل دریافت کند. ( امام علی علیه السلام )

وقتی خدای مهربون یک چیزی ازت می گیره مطمئن باش ؛ دوستت داره و میخواد یک چیز بهتری بهت بده . راضی باش به آنچه از تو می گیره و راضی باش به آنچه به تو میده و تشکر رو فراموش نکن . پسر یا دختر بهت میده یا نمیده راضی باش و نق نزن ؛ حکمتش اینه که بده یا نده .  وقتی می بینه خراب کردی و می خوای خودت رو درست کنی ؛ کمکت می کنه . یک جایی فشاری ، مصیبتی بهت وارد می کنه ؛ یک جایی باید داروی تلخ بخوری ؛ نق نزن بخور ! کم کم خوب میشی ؛ ته قلبت می بینی که دلت صاف تر شده و ........می بینی الان روشن تر شدی و حقایق را بهتر می فهمی ؛ دیگه داروی تلخ را نه به اکراه بلکه با رغبت می خوری ؛ کم کم می بینی درختی که پژمرده بود داره جوانه می زنه و بالا میاد .

جوانه رو که از جا نمی کنند ؛ باید بهش کود بدهند تا رشد کنه و بالا بیاد. وقتی اون مهربون می بینه داری جوانه می زنی ؛ می خواد رشدت بده تا بالنده و بزرگ بشی . پس به پایت کود بدبو می ریزه و به مصیبتی جدید تو را مبتلا می کنه ؛ پس دلگیر نشو و مطمئن باش بعدا با محبتی و ..... بشارتی نو ؛ جبرانش می کنه .

عملی که تو به انگیزه و نیت خدایی در جای خودش انجام می دهی را عمل صالح گویند .مثلا در جایی که کمبود آب است ؛ تو برای رضای خدا از آبی که در کوزه ات داری ، تشنه ای را سیراب می کنی ؛ این عمل ، صالح است و علاوه بر پاداش اخروی ، روح تو  رشد و تعالی می یابد و تو عروج می کنی  . 

 اما عملی که به انگیزه و نیت غیر خدا انجام می دهی ، صالح نیست . مانند : آنجا که از روی ریا و برای جلب توجه دیگران نماز می خوانی تا از تو تعریف کنند ؛ گرچه صورت عبادی دارد و 

از نظر فقهی هم این نماز صحیح است ، اما چون برای غیر خدا بود ؛ پس در گروه " ویل للمصلّین " محسوب می شوی و این چنین نمازی روح تو را رشد و عروج نمی دهد . 

سفره پهن است و غذاها آماده ؛ اما خورنده ندارد

قران ، غذای روح تو است که سفره اش را خدا پهن کرده تا روح تو از آن بخورد و بزرگ و متعالی شود .تمام غذاهای پخته شده ی روح تو و دستور پخت آن در قران آمده .

قران در وجود تو است و تو  فقط با عمل به قران  می توانی از غذاهای وجودت بهره بر داری کنی و 

وجودت را بارور کنی  .امروز قران صامت در بین ما مسلمانان غریب است ؛ برای همین تا امروز امام ناطق در بین ما غریب مانده . وقتی تو به قران عمل نکنی ؛ به درون خودت راه پیدا نمی کنی و وجودت بار نمی یابد و امام جانت را نمی یابی و...   

برای همین تا امروز امام ناطق ( امام زمان علیه السلام ) در بین ما غریب است و ما مقام نورانیت حضرت را نمی شناسیم و به آن پی نبرده ایم و فقط از او یک نام و نام خانوادگی می دانیم و بس .