حکمت های امیر المؤمنین علی (علیه السلام)

دو گرسنه هرگز سیر نشوند: جوینده ی علم و جوینده ی مال

فرزند ادم را با فخر فروشی چه کار ؟ او که در آغاز نطفه ای گندیده ،

و در پایان مرداری بدبو است ،

نه می تواند روزی خویشتن را فراهم کند ، و نه مرگ را از خود دور نماید!

عمل شما از خدا دور نیست ؛و تو کتاب مبینی هستی که تمام حرفها در ضمیرت نوشته شده و عمل تو هرچند به اندازه ی ذره ای مثقال در آسمان یا در زمین باشد؛ آن را در کتاب مبین می آورند . می فرماید هر عملی که انجام دهی در صفحه و وجود تو ضبط می شود و کتاب مبین خودت هستی . فردای قیامت مؤمنین با عمل صالح محشور می شوند و کافرین با عمل طالح . لذا در دنیا اگر بی ایمان بودی ،امروز بی ایمانی می رود در وجودت و ظهور بی ایمانی که آتش و ظلمت و فراق است ، فرداست . یعنی قبولی و عدم قبولی عمل امروز در وجودت تثبیت می شود و تجسم و ظهور آن در آخرت است . لذا فردا را از آن جهت یوم الحسرت گفته اند که خداوند اعمال آنها را که مایه ی حسرت است به آنها نشان می دهد . یعنی عملشان را در وجود خودشان می بینند ..  

نماز در تو نورانیت و جنّات من تحتها الانهار را تثبیت می کند ، ولی ظهورش در آخرت است .

دروغ در تو آتش را تثبیت می کند و ظهورش در آخرت است  .

اعمال خوب ، وجود را در نعمتها می اندازند و اعمال بد ، وجود را داخل در ظلمتها و آتشها می کنند . 

در دنیا ما مکافات داریم ، ولی مجازات نداریم .

حکمت هایی از امام علی (علیه السلام )

کسی که خود را در جایگاه تهمت قرار داد ،

نباید جز خود را نکوهش کند !

فقر ، مرگ بزرگ است!

آخرت نزدیک ،و زمان ماندن در دنیا اندک است

صبحگاهان برای اینکه دو چشم بینا دارد ، روشن است

مردم دشمن چیزهایی هستند که نمی دانند

بدکار را با پاداش دادن به نیکوکار ، آزار ده !!

حاصل کوته فکری ، پشیمانی ،

و حاصل دور اندیشی ،سلامت است .

بدتر از کوری آن است که تو قوه ی بینایی داشته باشی اما  دیدگاه نداشته باشی .

دید با دیدگاه دوتاست . دید مال چشم است ، اما دیدگاه مال روح و درون است  .

با چشم تو نگاه می کنی و می بینی ؛

اما با داشتن دیدگاه و بینش درست ، روح تو درست نگاه میکند و به ادراک می رسد .

وقتی درک تو نسبت به جهان هستی درست شد ؛ بینش تو توحیدی می شود و

تو خدا را در همه جا شاهد و ناظر می یابی .

وقتی در هستی یک خدا دیدی ، فقط یک معبود را می پرستی و  فقط از او کمک می خواهی 

" ایّاک نعبد و ایّاک نستعین "

فرزند آدم وقتی از دنیا می رود ، دفترچه ی اعمالش بسته می شود ؛ ولی سه چیز از او باقی می ماند

 1_ فرزند صالح  ، که اگر از انسان فرزند صالحیباقی بماندف آثار کار خوب این فرزندف بخشی از ثوابش برای پدر و مادر است .

2_ و علمی که از خودش به یادگاربه جای بگذارد ؛ کتب علمی ، آثار خیر علمی  یا شاگردانی که تربیت کرده اند ؛

اینها همچنان باقی می ماندو اینها جز کارهای خیری است که بعداز انسان باقی  می ماند و آثارش به او بر می گردد .

3_ صدقه ی جاریه ،  یک وقت انسان صدقه ای می دهد  و تمام میشود ؛ اما گاهی خدمتی است که باقی می ماند ؛

 مثل یک مرکز تحقیقاتی که تا زمانی دانشجویانی از آن استفاده می کنند ؛ همچنان خیری به او می رسد

یا بیمارستانی که افرادی بیمار را معالجه می کنند ، مسجدی یا مدرسه ای که در محله ای محروم بنا کرده ؛

این ستون از اعمال انسان همچنان باز است ؛ یعنی خودش از دنیا رفته , اما اثر اعمالش همچنان باقی است و

برایش خیرات می نویسند . این نوع عمل  ، پشت سر انسان می رود و بعد از رفتنش به او می رسد .

حضرت علی (علیه السلام ) به فرزندش امام حسن (علیه السلام )

فرمود : پسرم ! چهار چیز را از من یاد بگیر

 1_ همانا ارزشمندترین بی نیازی عقل است

2_ و بزرگترین فقر بی خردی است  

 3_ و ترسناک ترین تنهایی خودپسندی است

4_ و گرامی ترین ارزش خانوادگی ، اخلاق نیکوست .

و چهار چیز را به خاطر بسپار که تا به آنها عمل می کنی زیان نبینی ؛

1_ پسرم !از دوستی با احمق بپرهیز ، چرا که

می خواهد به تو نفعی برساند اما دچار زیانت می کند .

2_از دوستی با بخیل بپرهیز ، زیرا آنچه را که

سخت به آن نیاز داری از تو دریغ می دارد .

3_ و از دوستی با بدکار بپرهیز،که با اندک بهایی تو را می فروشد .

4_ و از دوستی با دروغگو بپرهیز ، که او به سراب ماند،

دور را به تو نزدیک ، و نزدیک را به تو دور می نماید . 

حضرت علی (علیه السلام ) در سال 37 هجری

پس از جنگ صفین و ماجرای حکمیت در تعریف "شبهه" فرمود:

شبهه را برای این شبهه نامیدند که به حق شباهت دارد . اما نور هدایت کننده ی دوستان خدا ، در شبهات یقین است ، و راهنمای آنان مسیر هدایت الهی است . اما دشمنان خدا، دعوت کننده شان در شبهات گمراهی است ، و راهنمای آنان کوری است . آن کسکه از مرگ بترسد نجات نمی یابد و آن کس که زنده ماندن را دوست دارد همیشه در دنیا نخواهد ماند .( ترجمه ی خطبه 39)

در خراسان بوی دیگر بر مشامم می رسد

بوی دیگر ؟!

بوی جنت بوی فردوس برین و

بوی کوثر!

بوی یاس و بوی زهرا (س) می رسد

شعر از ایرانمنش

انسان والا ، از فرو مایه انتقام نمی کشد

غصّه ها ، بقدر همت هاست

بدترین علم ، علمی است که بدان عمل نشود

آخرت را به دنیا مفروشید ،و فنا را با بقا عوض نکنید 

(حضرت علی علیه السلام)

سؤال شد از آیت الله بهجت (رضوان الله علیه) که چگونه می توان وجود مبارک امام زمان (علیه السلام ) را در عصر ما ثابت نمود؟

ایشان فرمودند: حدیث ثقلین دلالت بر وجود امام زمان (عج) داردو از ادله ی صریحه ی اثبات امامت است ؛ زیرا در بخشی از آن ، از پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله وسلم ) آمده است :

سألت الله ان لایفرق بینهما حتی یردا علی الحوض فاستجاب لی؛ از خدا خواسته ام که بین آن دو (عترت و قران) جدایی نیندازد، تا این که در کنار حوض کوثر نزد من حاضر شوند، و خداوند این دعای مرا اجابت نمود ."

بنابراین ، هر وقت قران دست این امت باشد ، اهل بیت (علیهم السلام ) نیز هستند ، تا آخرالزمان و تا حاکمیت حکومت حقه ، قران هست ؛ که فرمود:" حتی لایبقی من القران الا رسمه ؛ تا این که از قران جز نگاشتن آن باقی نمی ماند ."و تا وقتی ..... در ادامه مطلب با ما همراه باشید...

بچه ی خردسالی که شهر و خانه اش را گم کرده ، تو اگر دائم سر او را با اسباب بازی های جذّاب و شیرینی های رنگارنگ گرم کنی ؛ تا یادش رود که گم شده ، او همچنان در این گم ماندن ،بزرگ می شود و دیگر دنبال خانه اش هم نمی گردد و با تو و خانه ی تو انس می گیرد و شهر و خانه اش ، حتی نام خانوادگی اش را هم از یاد می برد . 

انسانی که در روی زمین عالم معنا را گم کرده ؛ وقتی با اسباب بازی های متنوع و جاذبه های هزار رنگ دنیا ( در نوجوانی با پول و مدهای لباس و .. در جوانی با زیبایی هیکل و ماشین و خانه و مقام و ...و در میانسالی با بچه ها و داماد و نوه و...) سر او را گرم می کنند ؛ او غرق دراین بازی ها می شود و مأموریت خود را و وطن اصلی خود را کاملا از یاد می برد و.....

 تا روزی که به پیری و مریضی و احتضار می رسد و ... اجل مهلت نمی دهد ؛ باید برگردد ، اما

 با کدام توشه ی راه برگردد ؟!!.  

از امام علی (علیه السلام ) روایت شده است که می فرماید :" طوبی لمن علم من این، فی این ، الی این " بنابر این حدیث ، انسان باید به سه مسئله آگه باشد :

_ اولا بداند از کجاست ، یعنی مبدأ و اصل وجود خود را بشناسد ،

_ ثانیا بداند در کجاست و چه استعددهایی در وجودش دارد ،

موقعیت و توانایی های خود را بشناسد و بفهمد در جایی که هست ، تکلیفش چیست ؛

_ ثالثا بداند کجا می رود و به چه کیفیت باید استعدادهای وجودش را به "الله" که نهایت کمال وجود اوست ، برساند .

این سه اصل ، از کجا آمدن ، در کجا بودن و به کجا رفتن ، برای هر انسانی تفهیم شود ، به یقین او به کمال لایق خود رسیده است و رحمت خدا شامل حالش می شود .

سؤال شد از آیت الله بهجت (رضوان الله علیه ) که ما چگونه باید در صراط ، مستقیم باشیم؟ لطفا تبیین نمایید .

ایشان فرمودند : بر صراط مستقیم بودن یعنی نبیّ (ع) یا وصیّ (ع)را پیش روی خود قرار دهیم و پیرو آنها باشیم . صراط مستقیم دو صراط است که باید آنها را پیمود . یکی در دنیا و دیگری در آخرت . اگر امروز، در دنیا درست بر روی صراط مستقیم مشی کردیم، فردا هم از صراط آخرت که بر روی جهنم است می توانیم عبور کنیم . "کتاب الله و عترتی" در حدیث ثقلین همان کتاب "کتاب الله و سنتی" است چون سنت واقعی رسول الله (صلی الله علیه واله وسلم )در نزد عترت است . بنابراین ، باید عترت را واسطه ی فیض در همه نعمت ها بدانیم و به آنها متوسل شویم و به آنچه علم داریم (از راه اجتهاد یا تقلید) عمل کنیم . وگرنه پشیمان می شویم ؛ و به آنچه نمی دانیم اقدام نکنیم ، وگرنه پشیمان می شویم ؛ بلکه در مواقع شک و شبهه توقف و احتیاط نماییم تا از اهلش سؤال کنیم . عمل به احتیاط پشیمانی ندارد .

سخن تازه ، سخن حق است. کسی می تواند سخن تازه بگوید که روح تازه دارد . کسی روح تازه دارد که به منبع لایزال حق تعالی اتصال دارد . پس اگر انسان به عالم بیکران متصل باشد ، سخن تازه می گوید ، اما اگر این اتصال نباشد ، سخن مکرر دارد و سخنان تکراری ملال آور است .

 سخن نو ،انسان را از تعلقات باز می دارد . نو از کجا می آید ؟ از غیب . دریچه ی غیب وقتی باز است ؛ تازه است آب حوض کهنه می شود ، اما آب دریا کهنه نمی شود . رودخانه از یک منبع لایزال می آید و دریا بیکران است . تو اگر به دریا برسی ؛ کهنه نخواهی شد منبع بیکران کجاست ؟ به درون رفتن است . جهان هرکس همان است که در آن زندگی می کند . (آقای ابراهیمی دینانی)

وقتی تو در ذهن جزئی خودت مصیبات و مشکلات را بد و مکروه می بینی ،وقتی مصیبتی به تو می رسد ؛ چون ذهن تو آن را زشت و ناپسند جلوه داده با رو به رو شدن با آن می خواهی از آن فرار کنی . هر چند که باطن آن مصیبت ،نعمت است . اما تو آن نعمت را نقمت می بینی و درست مانند بچه ای که هی داروی تلخ را از دست مادر پس می زند ، تو دست امام (ع) را پس می زنی و او هر چه می خواهد با فشارها نقص های تو را برتو باز کند و نشان دهد ؛ تا تو نقص ها و آلودگی های نفست را ببینی و آنها را از خود دور کنی تا یک قدم به امام جانت نزدیک شوی . اما تو چون حکمت مصیبات را نمی بینی ؛ هر دفعه محکم تر دست او را پس می زنی و فرار می کنی و هی از او دور و دورتر می شوی .....

به نرمی رفتار کردن ، دشمن را دوست می کند

انعطاف موسی (ع) فرعون را هم نرم کرد

شخص منتظر و کسی که یقین به ظهور "مهدی" عجل الله تعالی فرجه الشریف امت دارد ، باید حال و روزش خیلی متفاوت از این چیزی که مشاهده می شود باشد . ظهور مصلح جهان و برقراری حکومت صالحان ، تلاشی بایسته برای حضور و آمادگی شایسته برای ظهور می طلبد . اینکه "مهدی " (عج) به فریادهای ما در " عجّل علی ظهورک " التفاتی نمی کند ، آیا معنی اش غیر از این است که در این فریادها کمتر صداقت دیده است ؟ مگر او دعوت های مکرر از جدّ بزرگوار خود حسین بن علی علیهما السلام را فراموش کرده است ؟ پس چگونه به دعوت کسانی اعتماد کند که آنچه به زبان می آورند در دلشان نیست ؟

اگر علی (ع) از تکلیف کردن مردم به خلافت خود تمکین نمود ، اگر حسن (ع) با اقبال مردم خلافت را پذیرفت ، اگر حسین (ع)به دعوت کوفیان لبّیک گفت ، و اگر رضا (ع) دعوت "مرو" را قبول کرد، علتش این بود که ....

در ادامه مطلب با ما همراه باشید ..