تو با اندیشه ات زندگی می کنی و با اندیشه ات می میری و در خاک دفن می روی و فردای قیامت هم با اندیشه ات زنده و محشور می شوی .

پس امروز اندیشه ات را در یاب و آن را الهی کن . چون تو هرچه که در اندیشه داری ؛ به سوی همان هم حرکت می کنی . اگر اندیشه ی تو الهی باشد تو انسان محشور می شوی ؛ اما اگر اندیشه ی تو شیطانی باشد ؛ تو شیطان محشور می شوی .

وقتی به شیشه ی عطر دست می زنی و با همین دست برای میهمان چای می ریزی ؛ ناخود آگاه فنجان و طعم چای هم بوی عطر به خود می گیرد .

انسانی که با عطر ولایت وجودش خوشبو ست ؛ با هر کس که برخورد می کند ؛ آن عطر را به آنان هم منتقل می کند و خواسته و ناخواسته وجود آنان هم معطر می شود .

برای همین گفته اند ، دیدن عالم ربّانی عبادت است ؛ چون نور ولایت را به شما هم منتقل می کند .

رهنمودهای امام علی (علیه السلام ) به من و شما

کسی که با خویشتن بدی کند ، از او توقّع خیر ( برای دیگرن ) نیست .

عجب دارم از کسی که گمشده اش را می جوید ، در حالی که همانا خویشتن را گم کرده و در طلب آن نیست .

انسان اگر یک یا چند مرتبه مشغول یک گناهی شود ؛ بعد به وسیله ی یک کتاب آموزنده یا یک دوست مهربان و دلسوز متوجه گناهش شود و بخواهد برگردد و توبه کند ؛ چون هنوز ایمان او به طور کامل از وجودش نرفته و هنوز به آن گناه عادت نکرده ؛ خداوند مهربان او را می پذیرد و توبه اش را قبول می کند . چنین شخصی به مانند فرشی می ماند که قسمتی از گره های آن از بین رفته ولی هنوز تارو پودش سالم است و می شود دوباره باز سازی شود  . اما گاهی اوقات انسان یک گناهی را پی در پی تکرار می کند تا آنجا که آن گناه ملکه ی او می شود و او آن قدر به آن گناه عادت می کند که حتی شیطان هم از او بیزار می شود و دیگر حتی قیامت را هم منکر می شود . چنین شخصی به مانند فرشی می ماند که نه تنها تمام گره هایش به مرور زمان ریخته ؛ بلکه تاو پودش هم پوسیده و دیگر نمی شود آن را تعمیر و باز سازی کرد .

سر سفره ای که غذای لذیذ گذاشته اند و تو به علت اینکه معده ات خراب است نمی خوری ؛ چون می دانی اگر بخوری به معده ات ضرر رساندی ،

اما خیلی راحت سر سفره ی گناه می نشینی و با اینکه می دانی به روح تو ضرر می رساند و

فردا آبروی تو را در نزد حق تعالی می برد راحت گناه می کنی و

هنوز به این باور نرسیدی که فردای قیامت این گناه روح تو را زشت می کند .  ( بر گرفته از وبسایت : به خانه ی خضرای وجود خوش آمدید)

بسم الله الرحمن الرحیم

نور خدا ! نور وجود سیّده عذرا شده

عالم معنا همه زهرا شده  

فاطمه  ای  ام ابیها  زتو  عظمی کجاست

چون که پدر احمد و کرسی ز تو پیدا شده

عرش زخسار تو حیران شده

جمله ملائک  همه شیدا شده

 خلقت صدیقه زنور خداست

چون به هو الاول و الاخر همه بینا شده

او خبر از ما سوی الله دهد

 طاهره الزکیه  اول و یکتا شده

روح نبوت به بر فاطمه است

 گرچه در این بین ، حرّه انثی شده

 هر نگهش لؤلؤ و مرجان به سماء می دهد

 درّ وجود از صدف دهر مبرّی شده

شعر از ایرانمنش

شهادت حضرت زهرا ( سلام الله علیها ) برجمع عاشقان حضرت تسلیت باد

 تو وقتی می خواهی شیر را به ماست تبدیل کنی ؛ اول آن را بر روی حرارت آتش می گذاری و بعد آن را از روی حرارت برمی داری و حرارتی که به آن داده ای را پس می گیری و در مابقی حرارتی که در شیر مانده ؛ شیر باید برای گردیدن و تبدیل شدن و از این حالت به آن حالت در آمدن ، مجاهده کند . یعنی باید آن نفس های آخری خود را حبس کند و گرما و فشار و عرق ریختن ها را در زیر آن پوششی که دارد را تحمل کند و چند ساعتی را سکوت و صبر کند و تسلیم باشد تا بعد از آن رهایی به تکامل برسد و به ماست تبدیل شود .

حرارت و گرمی اولیه که که به سالک داده می شود تا او را به عالم بالا ، بالا ببرند ؛ در ابتدا خیلی صبر و تحمل می خواهد ، چون در هر میدان امتحانی او را به مصیبت و بلایی مبتلا می کنند تا صبرش زیاد شود و وجودش اشتداد یابد و فجورها یک به یک از وجودش بریزد و طیب و طاهر شود . بعد از اینکه با گرمی مشکلات وجودش به پختگی رسید و صبر در او ملکه شد ؛ وجودش وسعت می گیرد و مس وجودش به طلا تبدیل میشود و در این گشتن و تبدیل شدن او به اطمینان و سکون می رسد و در این رهایی ازخود به فوز و رستگاری می رسد .   

تو وقتی عطسه می زنی ؛ دستمال می گیری تا ویروس را منتقل نکنی ، اما در طی روز چقدر حرفهای بد می زنی و از طریق زبانت ، ویروس بد را به دیگران منتقل می کنی و با یک غیبت ، یک مجموعه منفی بافی ایجاد می کنی .

اگر ما خودمان را تربیت کنیم ؛ خود بخود تربیت دیگران هم حاصل می شود . 

آنچه شما عمل می کنید را دو ملک می نویسند و حساب می کنند . یعنی شبانه روزی چهار ملک ، دوتا صبح تا شب و دوتا شب تا صبح ؛ مرتب دارند ؛ اعمال تو را می نویسند ، از دست تکان دادن گرفته ... تا نیّات تو را می نویسند و فیلم برداری و صدا برداری می کنند . حال این ملائکه ای که صبح امدند و کارهای خلاف تو را دیدند و نوشتند ، ملائکه ی بعدی که شب می آیند، از آن کارهای خلاف تو خبر ندارند . یعنی خداوند که ستار العیوب است ، کارهای خلاف تو را از دید این ملائکه ای که جدید آمدند ؛ می پوشاند و آن ملائکه که جدید امدند ، نمی دانند تو چگونه شخصی هستی و چه شخصیتی داری ؛ وقتی اعمال تو را دیدند ، بعد می فهمند تو کیستی ؟

 اگر به ما سفاش شده که نماز صبح را زودتر بخوانیم ؛ برای این است که هم دو ملکی که شب بودند آن را می نویسند و هم دو ملکی که برای نماز صبح می آیند ؛ آن را می نویسند .

هیچ کس بی حرکت نیست ؛ ما دائما در حرکتیم ، اما جهت حرکت ما را خودمان باید تعیین می کنیم . توجه و دلبستگی ماست که به ما جهت می دهد که کجا می خواهیم برویم . روح من هر جا را نیت کند و در نظر بگیرد که می خواهد به آنجا برود ؛ رفتارش را تنظیم می کند تا به آنجا برسد .پس قوام به نیت و توجه تو است .

خداوند وقتی خیر کسی را بخواهد ؛ یک نکته ی نورانی توی دلش می اندازد ،یک قسمت فطرتش را مکشوف می کند ؛ بعد گوشه ی چشمش را باز می کند . یک گوشه ی فطرت اگر حجابش کنار رود ؛ نورش بیرون می زند . وقتی هی فطرت شکوفا و شکوفاتر شد ،آن وقت آنچه در عالم ذر به تو نشان داده اند را می بینی . ( آیت الله مصباح یزدی )