در خراسان بوی دیگر بر مشامم می رسد

بوی دیگر ؟!

بوی جنت بوی فردوس برین و

بوی کوثر!

بوی یاس و بوی زهرا (س) می رسد

شعر از ایرانمنش

انسان والا ، از فرو مایه انتقام نمی کشد

غصّه ها ، بقدر همت هاست

بدترین علم ، علمی است که بدان عمل نشود

آخرت را به دنیا مفروشید ،و فنا را با بقا عوض نکنید 

(حضرت علی علیه السلام)

سؤال شد از آیت الله بهجت (رضوان الله علیه) که چگونه می توان وجود مبارک امام زمان (علیه السلام ) را در عصر ما ثابت نمود؟

ایشان فرمودند: حدیث ثقلین دلالت بر وجود امام زمان (عج) داردو از ادله ی صریحه ی اثبات امامت است ؛ زیرا در بخشی از آن ، از پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله وسلم ) آمده است :

سألت الله ان لایفرق بینهما حتی یردا علی الحوض فاستجاب لی؛ از خدا خواسته ام که بین آن دو (عترت و قران) جدایی نیندازد، تا این که در کنار حوض کوثر نزد من حاضر شوند، و خداوند این دعای مرا اجابت نمود ."

بنابراین ، هر وقت قران دست این امت باشد ، اهل بیت (علیهم السلام ) نیز هستند ، تا آخرالزمان و تا حاکمیت حکومت حقه ، قران هست ؛ که فرمود:" حتی لایبقی من القران الا رسمه ؛ تا این که از قران جز نگاشتن آن باقی نمی ماند ."و تا وقتی ..... در ادامه مطلب با ما همراه باشید...

بچه ی خردسالی که شهر و خانه اش را گم کرده ، تو اگر دائم سر او را با اسباب بازی های جذّاب و شیرینی های رنگارنگ گرم کنی ؛ تا یادش رود که گم شده ، او همچنان در این گم ماندن ،بزرگ می شود و دیگر دنبال خانه اش هم نمی گردد و با تو و خانه ی تو انس می گیرد و شهر و خانه اش ، حتی نام خانوادگی اش را هم از یاد می برد . 

انسانی که در روی زمین عالم معنا را گم کرده ؛ وقتی با اسباب بازی های متنوع و جاذبه های هزار رنگ دنیا ( در نوجوانی با پول و مدهای لباس و .. در جوانی با زیبایی هیکل و ماشین و خانه و مقام و ...و در میانسالی با بچه ها و داماد و نوه و...) سر او را گرم می کنند ؛ او غرق دراین بازی ها می شود و مأموریت خود را و وطن اصلی خود را کاملا از یاد می برد و.....

 تا روزی که به پیری و مریضی و احتضار می رسد و ... اجل مهلت نمی دهد ؛ باید برگردد ، اما

 با کدام توشه ی راه برگردد ؟!!.  

از امام علی (علیه السلام ) روایت شده است که می فرماید :" طوبی لمن علم من این، فی این ، الی این " بنابر این حدیث ، انسان باید به سه مسئله آگه باشد :

_ اولا بداند از کجاست ، یعنی مبدأ و اصل وجود خود را بشناسد ،

_ ثانیا بداند در کجاست و چه استعددهایی در وجودش دارد ،

موقعیت و توانایی های خود را بشناسد و بفهمد در جایی که هست ، تکلیفش چیست ؛

_ ثالثا بداند کجا می رود و به چه کیفیت باید استعدادهای وجودش را به "الله" که نهایت کمال وجود اوست ، برساند .

این سه اصل ، از کجا آمدن ، در کجا بودن و به کجا رفتن ، برای هر انسانی تفهیم شود ، به یقین او به کمال لایق خود رسیده است و رحمت خدا شامل حالش می شود .

سؤال شد از آیت الله بهجت (رضوان الله علیه ) که ما چگونه باید در صراط ، مستقیم باشیم؟ لطفا تبیین نمایید .

ایشان فرمودند : بر صراط مستقیم بودن یعنی نبیّ (ع) یا وصیّ (ع)را پیش روی خود قرار دهیم و پیرو آنها باشیم . صراط مستقیم دو صراط است که باید آنها را پیمود . یکی در دنیا و دیگری در آخرت . اگر امروز، در دنیا درست بر روی صراط مستقیم مشی کردیم، فردا هم از صراط آخرت که بر روی جهنم است می توانیم عبور کنیم . "کتاب الله و عترتی" در حدیث ثقلین همان کتاب "کتاب الله و سنتی" است چون سنت واقعی رسول الله (صلی الله علیه واله وسلم )در نزد عترت است . بنابراین ، باید عترت را واسطه ی فیض در همه نعمت ها بدانیم و به آنها متوسل شویم و به آنچه علم داریم (از راه اجتهاد یا تقلید) عمل کنیم . وگرنه پشیمان می شویم ؛ و به آنچه نمی دانیم اقدام نکنیم ، وگرنه پشیمان می شویم ؛ بلکه در مواقع شک و شبهه توقف و احتیاط نماییم تا از اهلش سؤال کنیم . عمل به احتیاط پشیمانی ندارد .

سخن تازه ، سخن حق است. کسی می تواند سخن تازه بگوید که روح تازه دارد . کسی روح تازه دارد که به منبع لایزال حق تعالی اتصال دارد . پس اگر انسان به عالم بیکران متصل باشد ، سخن تازه می گوید ، اما اگر این اتصال نباشد ، سخن مکرر دارد و سخنان تکراری ملال آور است .

 سخن نو ،انسان را از تعلقات باز می دارد . نو از کجا می آید ؟ از غیب . دریچه ی غیب وقتی باز است ؛ تازه است آب حوض کهنه می شود ، اما آب دریا کهنه نمی شود . رودخانه از یک منبع لایزال می آید و دریا بیکران است . تو اگر به دریا برسی ؛ کهنه نخواهی شد منبع بیکران کجاست ؟ به درون رفتن است . جهان هرکس همان است که در آن زندگی می کند . (آقای ابراهیمی دینانی)

وقتی تو در ذهن جزئی خودت مصیبات و مشکلات را بد و مکروه می بینی ،وقتی مصیبتی به تو می رسد ؛ چون ذهن تو آن را زشت و ناپسند جلوه داده با رو به رو شدن با آن می خواهی از آن فرار کنی . هر چند که باطن آن مصیبت ،نعمت است . اما تو آن نعمت را نقمت می بینی و درست مانند بچه ای که هی داروی تلخ را از دست مادر پس می زند ، تو دست امام (ع) را پس می زنی و او هر چه می خواهد با فشارها نقص های تو را برتو باز کند و نشان دهد ؛ تا تو نقص ها و آلودگی های نفست را ببینی و آنها را از خود دور کنی تا یک قدم به امام جانت نزدیک شوی . اما تو چون حکمت مصیبات را نمی بینی ؛ هر دفعه محکم تر دست او را پس می زنی و فرار می کنی و هی از او دور و دورتر می شوی .....

به نرمی رفتار کردن ، دشمن را دوست می کند

انعطاف موسی (ع) فرعون را هم نرم کرد

شخص منتظر و کسی که یقین به ظهور "مهدی" عجل الله تعالی فرجه الشریف امت دارد ، باید حال و روزش خیلی متفاوت از این چیزی که مشاهده می شود باشد . ظهور مصلح جهان و برقراری حکومت صالحان ، تلاشی بایسته برای حضور و آمادگی شایسته برای ظهور می طلبد . اینکه "مهدی " (عج) به فریادهای ما در " عجّل علی ظهورک " التفاتی نمی کند ، آیا معنی اش غیر از این است که در این فریادها کمتر صداقت دیده است ؟ مگر او دعوت های مکرر از جدّ بزرگوار خود حسین بن علی علیهما السلام را فراموش کرده است ؟ پس چگونه به دعوت کسانی اعتماد کند که آنچه به زبان می آورند در دلشان نیست ؟

اگر علی (ع) از تکلیف کردن مردم به خلافت خود تمکین نمود ، اگر حسن (ع) با اقبال مردم خلافت را پذیرفت ، اگر حسین (ع)به دعوت کوفیان لبّیک گفت ، و اگر رضا (ع) دعوت "مرو" را قبول کرد، علتش این بود که ....

در ادامه مطلب با ما همراه باشید ..